De vorst is ons werk de baas

We hebben misschien even gedacht dat ons geen zee te hoog ging, maar koning winter heeft ons er onder gekregen. De vorst heeft de afgelopen dagen zodanig toegeslagen dat het zand dat is gestort er nu hard bevroren bij ligt. Er is niet meer fatsoenlijk mee te werken zodat we genoodzaakt zijn voorlopig te stoppen.  Jammer, maar het is even niet anders.

We zijn er wel in geslaagd alle zand dat op de Torendijk lag (ruim 60 kuub!) weg te krijgen. Daar is vandaag en gisteren in de vrieskou (-7 graden) met man en macht aan gewerkt. Het was zo koud dat de rupsdumpers vanmorgen bevroren waren. Eén dumper hebben we met warm water weer aan de gang gekregen. 

Een korte schaft want van stilstaan krijg je het koud.

Het zand vroor vast aan de bakken en de schoppen, de klonten bevroren zand hebben we met een bijl kapot geslagen. Ik denk dat de meeste wegenbouwbedrijven er al lang de brui aan hadden gegeven. Maar wij niet. En eigenlijk is het een klein wonder dat we het werk af hebben gekregen.
Er is doorgewerkt tot het donker werd. Bij het l;icht van de auto's hebben we de machines op de aanhangers gereden en vastgesjord. We konden de gehuurde spullen nog net op tijd bij de Lemerij achter het hek schuiven. Het resultaat is groots. Er ligt een dijk om u tegen te zeggen. Een dijk van een pad!

Wim proost op al het werkplezier. De borrel was van Gerrit (links)

De Torendijk was eigenlijk de enige plek waar het zand in de weg lag. Op alle andere plekken is er geen groot probleem, zover we dat inschatten. We gaan er althans van uit dat het zand wel even kan blijven liggen totdat we verder kunnen. Wanneer dat is durven we niet te zeggen. Het zal eerst moeten stoppen met vriezen en dan moeten we nog wachten totdat het zand weer werkbaar is.

Zodra een periode in zicht komt die gunstig lijkt gaan we verder. Wanneer dat zal zijn is niet in onze hand. Eerst maar even uitrusten van het werk van afgelopen dagen.