Voor wie een paard of een motor, maar nooit een mtb heeft bereden...

Vermoedelijk zijn het vooral mountainbikers die deze blog lezen. Die groep hoef ik niet uit te leggen wat het resultaat is als met paarden en crossmotoren een mtb-pad wordt bereden. Maar bij ruiters en motorrijders is dat minder bekend, heb ik deze week wel gemerkt. Daarom speciaal voor hen deze uitleg.

Nieuwe track in het Altena. Wat een plaatje!

Het een misverstand dat mountainbikers paden zoeken die moeilijk berijdbaar zijn. Alsof de kick van de sport zou bestaan uit ploeteren en zweten, het liefst tot we er bij neervallen.
Althans dat menen sommigen, heb ik gemerkt. Zo dacht een ruiter die ik sprak dat we juist op zoek waren naar omgewoelde, mulle, zwaar lopende  paden. 'Jullie zijn toch mountainbikers?'



Tja, als je nooit op een mountainbike hebt gezeten en je je alleen met behulp van paardenkracht(en) voortbeweegt is dat waarschijnlijk ook moeilijk voor te stellen. Maar de lol van het mountainbiken is juist om in natuurlijk terrein met een behoorlijke snelheid tussen de bomen door en over smalle, bochtige paadjes te zoeven. Waarbij die snelheid hoger ligt naar mate je de techniek beter beheerst en meer risico's neemt.

Singletrack in het Altena

Obstakels zijn wel gewenst, maar die moeten niet in die mate overheersen dat ze het fietsen tot een trage, vermoeiende bezigheid maken. Als je met een mountainbike een bergpad oprijdt is dat weliswaar zwaar en tijdrovend, maar niet zo erg omdat je weet dat je wordt beloond in de vorm van een flitsende afdaling.

Nee, een pad dat door paarden is bereden vormt voor ons doorgaans geen uitdaging. Diepe hoefafdrukken veroorzaken kuilen en mul zand, of juist plassen en modder. Crossmotoren zijn van het zelfde laken een pak. De groffe profielen trekken in combinatie met de vele pk's de bovenlaag van een pad helemaal los waardoor zich daar diepe sporen met mul zand of modder vormen.

En dat is juist wat we met de mtb-route op Twickel niet willen. We hebben het landgoed beloofd een voor mountainbikers aantrekkelijke route aan te leggen, omdat de rentmeesterij graag wil dat de mountainbikers andere recreanten niet tot last zijn. Hoe aantrekkelijker de route, hoe minder ze zich laten zien op paden waar ze niks te zoeken hebben.

Wij, en dan met name onze routebouwer Patrick Jansen, denken  te weten hoe zo'n route er uit moet zien. Dat is een pad met lekker lopende bochten die techniek vereisen, maar ook snelheid mogelijk maken.  Modder of lange stroken mul zand zullen mountainbikers proberen te omzeilen. Daarom willen we een bovenlaag die hard is en vlot te berijden, maar ook weer niet zo vlak als een biljartlaken. Hoogteverschillen die invloed hebben op de snelheid zijn een deel van de kick.

Overgang van open veld naar bos in het Altena.

Een flink deel van ons budget is gereserveerd voor het eventueel aanbrengen van een semi-verharding met Schots graniet. Dat is een korrelig natuurproduct dat op den duur een harde laag vormt. Mogelijk hebben we er niet zoveel van nodig omdat we veel goed zand hebben gevonden in het bos waarmee we ook een stevig pad kunnen maken. Mits er geen paarden en crossmotoren over rijden.

Wat dat betreft reken ik op den duur op begrip. We zijn van plan met ruiters en motorcrossers in gesprek te gaan zodat ze onze met veel zorg en moeite aangelegde paden mijden. We hebben al wat contacten gelegd en ik ben wat dat betreft optimistisch dat we kunnen overtuigen. Maar ik besef ook dat het nog wel wat geduld en tijd zal vergen voordat we iedereen hebben kunnen overtuigen.