Nieuw routebordje

De vaste mountainbikeroutes in Twente krijgen nieuwe routebordjes met elk een eigen kleur. Zo ook de route op landgoed Twickel. Daar komen bordjes met het bekende MTB-symbool in de kleur groen. Onder het symbool is de naam Twickel te lezen.

De eerste bordjes zijn onlangs vastgemaakt nadat de oude bordjes in zwart-wit waren verwijderd. De komende weken zullen alle bordjes - het gaat op de 70 kilometer lange route om vele honderden routepalen - door vrijwilligers worden vernieuwd.
De vervanging van de bestaande bordjes is nodig omdat de Regio Twente, die verantwoordelijk is voor het beheer en de promotie, de diverse routes in Twente wil onderscheiden door ze een allemaal een eigen kleur te geven.
In Twente bestaan eind 2014 twaalf routes. Aangelegd wordt momenteel de dertiende route. Deze komt in Goor en Markelo te liggen (o.a. Herikerberg). Een veertiende route - in het Schwartzwald bij Rijssen - is in ontwikkeling en dan zijn er nog plannen voor meer nieuwe routes.
De routes gaan in de toekomst een Twents netwerk vormen, onder andere door verbindingsroutes aan te leggen. Om de routes uit elkaar te houden is er voor gekozen de bordjes allemaal een eigen kleur te geven.

We zoeken het nu in menggranulaat

Een duurzame mountainbikeroute aanleggen en onderhouden is een heel proces. Een leerproces om beter te zeggen. Zo hebben we op Landgoed Twickel heel wat ervaring opgedaan met wateroverlast die in toenemende mate leidde tot modder en kuilen. Sommige mountainbikers vinden dat misschien geen probleem, maar voor een goed beheer is dat niet wenselijk. De meeste mountainbikers hebben namelijk de neiging om rond slechte plekken in een track heen te rijden. We kennen allemaal de gevolgen. Het pad wordt steeds breder en dat vinden met name grondeigenaren en natuurbeheerders niet leuk.

Het keiharde resultaat, hier het begin van de track langs de A1

Voor de mountainbikeroutes nieuwe stijl zoals die op Twickel is het wenselijk dat de tracks het hele jaar door goed berijdbaar zijn zonder  schade aan de natuur. Sinds de aanleg vier jaar geleden hebben we al heel wat verbeteringen uitgevoerd, telkens met het doel het pad stabieler te maken zodat het ook bij veel regen tegen een stootje kan.
Op sommige plaatsen is dat redelijk gelukt, maar op andere niet. Zo hebben we twee jaar geleden twee tracks (langs de A1 en bij De Noordmolen) opgehoogd met grond waar achteraf veel te veel klein in zat. We hebben dat twee jaar aangezien, maar het werd er niet beter op. In de zomerdag zijn de tracks keihard, maar als het ging regenen werd het één natte en glibberige boel. Geen succes dus.

Het menggranulaat wordt gestort in een cunet.

Om aan alle ellende een eind te maken hebben we onlangs gekozen voor een rigoreuze maatregel: een semi-verharding met menggranulaat. Menggranulaat is een product dat ontstaat bij het breken van puin. We hebben gekozen voor een mengsel dat bestaat uit delen die variëren van 0 mm (heel fijn gruis) tot 31.5 mm, zeg maar drie centimeter in doorsnee. Bij dat laatste gaat het om brokjes baksteen en beton. Vrij grof, maar die is nodig om de dikke plak die na aantrillen ontstaat een stevige structuur te geven.
Vrijdag 24 en zaterdag 25 oktober zijn we met een groot aantal vrijwilligers in de weer geweest om ruim 130 kuub menggranulaat te storten en te verdichten. Daarvoor waren eerder cunets gegraven, zodat het puin in een 10 centimeter diepe en 100 centimeter brede geul opgesloten werd. Het werk is nog niet helemaal af, van één strook moeten we nog 160 meter doen. In totaal hebben we dan een kleine 800 meter verhard.

Met een zware trilplaat wordt het materiaal verdicht.

Hoe is het resultaat? Sommigen zullen zeggen dat het een racebaan is geworden, veel te vlak voor een mountainbikeroute. Wij denken dat dat wel meevalt. Het gaat om tracks waar door de bochten en de vele bomen langs het pad de snelheid in de gaten gehouden moet worden. Het zijn snelle tracks, maar dat waren ze in de zomer ook al. En snel mountainbiken is ook een uitdaging. Ga het maar eens proberen de komende tijd en laat ons weten wat jullie er van vinden.

Positieve ervaringen overheersen

Tja. Wat moet je daar nu mee? Heeft iemand de routeplaatjes geschroefd van een paaltje in de Graasweg. Was een attente vrijwilliger opgevallen. We schroeven er weer nieuwe plaatjes op, maar je vraagt je wel af waarom iemand dit doet.

Paaltje waar de routeplaatjes afgehaald zijn.

Ach, niet te lang over nadenken. Gelukkig hebben we niet te vaak met dit soort vandalisme te maken en zijn er juist positieve ervaringen.
Landgoed Twickel bijvoorbeeld is heel tevreden over de route. Volgens de medewerkers die we regelmatig spreken zijn er weinig klachten over mountainbikers die kriskras over het landgoed rijden. De meesten hebben een voorkeur voor de vaste route en dat was precies wat we beoogden en wat ook Twickel graag ziet.
Kort nadat we de route hadden aangelegd waren er nog wel een wandelaars die hun beklag deden dat ze op bepaalde zandwegen mountainbikers tegen kwamen. Dat waren zandwegen waar ze het pad met mountainbikers moesten delen. Nu we een paar jaar verder zijn wordt daar eigenlijk nooit meer over geklaagd. De aanwezigheid van mountainbikers op het landgoed lijkt aanvaard te zijn en daarvoor verdient ook de stichting Twickel, die medewerking heeft verleend, een pluim.

Slootdoorgang nu minder diep

Op sommige plekken worden door de inwerking van water en het rijden gaten steeds dieper. Zo ook de slootdoorgang aan het eind van de track in het bosje ingeklemd tussen Langestraat en Rondweg, tegenover Elementis. Die slootdoorgang was zo diep geworden dat hij een gevaar begon te zijn. Je kon er zo over de kop gaan.

De duiker die we in de slootdoorgang hebben gemaakt.

Een week geleden heeft onze werkgroep van Ruiten Drie een pijp in de sloot gelegd en de ruimte eromheen opgevuld met zand. Dat moet voldoende zijn om ongelukken te voorkomen.
Wie meer van dit soort situaties kent kan dat melden bij ons. Dan komen we in actie.

Het werk aan de mountainbikeroute ligt niet stil

Het is twee jaar stil geweest op deze blog. Dat wil niet zeggen dat we in de tussentijd niets hebben gedaan. Om de mountainbikeroute op Landgoed Twickel in stand te houden is heel wat werk verzet. De aandacht voor deze blog is tegelijk verslapt. We gaan proberen daar de komende tijd verandering in te brengen.

Het laatste bericht op deze blog ging over twee problematische tracks die we met kleiachtige grond hadden opgehoogd. Met die twee tracks gaan we de komende tijd opnieuw bezig, want de grond die we in 2012 hebben opgebracht bleek veel te veel klei te bevatten. Er ligt nu een plan in september deze tracks opnieuw aan te pakken.

Tegelijkertijd willen we andere plekken die telkens voor problemen zorgen duurzaam verbeteren. Dat zijn onder andere de lage delen van de track op het talud langs de A1. Die slijten doordat er vaak hard wordt geremd. Er zijn er ook al heel wat van het spoor geraakt. Sommigen hebben daarbij letsel opgelopen en dat is wel het laatste wat we willen. Al beseffen we dat ongelukken niet te voorkomen zijn. Mountainbiken is een risicosport waarbij de verantwoordelijkheid op de eerste plaats bij de sporter zelf ligt. Dus kijk uit bij wat je doet en overschat jezelf niet!

Links rij je naar de chicken way. Rechts rij je het talud op.

Er zijn ook mountainbikers die het talud te gevaarlijk vinden. Voor hen hebben we een alternatief gemaakt, een 'chicken way' noemen ze dat wel. Om die route te nemen hoef je je echt geen angsthaas te voelen. In tegendeel, het getuigt van zelfkennis als je het alternatief verkiest boven een track die voor jou misschien te moeilijk is.

Je vindt de chicken way net voor de vlonder waarachter je het talud oprijdt. Het paadje bestond al, net als een bruggetje aan het eind. Het paadje hebben we beter berijdbaar gemaakt en het bruggetje is verbreed. Verder hebben we bij de afslag een bordje geplaatst zodat je op het paadje wordt gewezen. Er komt nog een speciaal bordje, want chicken ways bestaan op meer plaatsen in het land en daarvoor wordt een speciaal symbool ontwikkeld.

Het bruggetje aan het eind is verbreed en daardoor makkelijker te berijden.

Het paadje dat we beter berijdbaar hebben gemaakt.

.

Laatste twee tracks opgehoogd

De track op de hoek van de Noordmolen en de Twickelerlaan.

En dat is 'm dan. De track in het bosje op de hoek van de Noordmolen en de Twickelerlaan. Opgehoogd met vettige rode grond en keurig bol gelegd zodat het water er goed afloopt. Het is even werk maar dan heb je ook wat zou je kunnen zeggen.

De track behoorde samen met de strook langs de A1 (ingang aan de Graasweg) tot de laatste twee delen van de mountainbikeroute op Twickel die regelmatig verzopen. Afgelopen winter hebben we de twee stroken zelfs uit de route gehaald omdat ze niet fatsoenlijk berijdbaar waren.

Een bijkomend probleem was dat alternatieve paden ontstonden om de modder en diepe plassen te ontwijken. Zo'n tweede pad verandert echter ook binnen de kortste keren in een modderpaadje zodat met name aan de Noordmolen/Twickelerlaan een stuk van het bos is omgeploegd.

Trilplaatje.

Dat willen we niet en het landgoed Twickel al helemaal niet zodat we dit voorjaar hebben besloten de paden op te hogen. Dat hebben we eerder op andere plaatsen, waar het water ons parten speelde, ook gedaan en dat is ons goed bevallen.
Een aantal weken geleden zijn door Antoon Heerbaart vijf vrachten zand (75 kuub) gebracht. De afgelopen dagen is het zand met veel hardwerkende vrijwilligers op de paden gebracht. Geen geringe klus, want het zand bevat veel leem en is daardoor zwaar en plakkerig. De paden waren bovendien lang: Zo'n vijfhonderd meter langs de A1 en driehonderd meter in het bosje bij de Noordmolen/Twickelerlaan.
Nu hadden we eerder ervaring opgedaan met het gebruik van de rupsdumpers van de Lemerij en die bewezen ons opnieuw goede diensten. Zonder die machientjes was het geen doen geweest de zware kleigrond te verplaatsen. 

Met dat verplaatsen waren we er echter niet. Er was heel wat zwaar handwerk nodig om van het gestorte zand nette bol liggende  paden te maken. Een trilplaatje hielp ons de zandruggetje glad af te werken. We wachten nu  af hoe paden zich houden. Het zand van Heerbaart is anders van samenstelling dan het zand dat we eerder hebben gebruikt. Onze ervaring heeft geleerd dat het een hele tijd duurt voordat een pad stabiel is. Dus geen paniek als het niet meteen is wat er van wordt verwacht.

Lovende reportage in Mountain Bike Plus Magazine

Het tijdschrift Mountain Bike Plus Magazine komt 20 januari met een reportage over de vaste route op landgoed Twickel. De maker is free lanceverslaggever Gerko van der Graaf en hij stuurde ons het artikel al om te lezen.
We mogen het hier nog niet laten zien omdat er tot de publicatiedatum een embargo op zit, maar we kunnen wel verklappen dat het een lovend verhaal is geworden. Gerko heeft veel waardering voor wat er op het landgoed tot stand is gebracht. Dit deel van Twente is niet het meest spannende om een mountainbikeroute te maken. Desondanks zijn we er volgens hem in geslaagd een mooie, gevarieerde en ook wel spannende route te maken die zeker de moeite waard is.
Wat ik leuk vind is dat Gerko in zijn verhaal nogal wat aandacht besteedt aan het werk dat is verzet om de route aangelegd te krijgen. Veel mountainbikers staan daar niet zo bij stil. Hij doet een beroep op iedereen die graag in de natuur fietst om ook eens de handen uit de mouwen te steken als een route moet worden aangelegd of onderhouden.
Ik zou zeggen: koop dat blad straks en lees hoeveel moois we op Twickel te bieden hebben!

Tevredenheid over MTB-route op landgoed Twickel

(gezamenlijk persbericht van Stichting Twickel, Regio Twente en onderhoudsploeg)

De vaste mountainbikeroute op het landgoed Twickel voldoet redelijk aan de verwachtingen. Een jaar na de opening overheerst tevredenheid bij de drie partijen die betrokken zijn bij de route: Stichting Twickel, Regio Twente en de toerfietsverenigingen in Delden, Borne, Hengelo en Almelo.

De 70 km lange route werd na de zomervakantie van 2010 aangelegd en op 22 oktober officieel in gebruik genomen. Doel voor Regio Twente was mountainbikers een aantrekkelijke mogelijkheid te bieden hun sport te beoefenen. Het doel van landgoed Twickel was dat de route het kriskras berijden van het landgoed zou doen afnemen.

Die dubbele doelstelling is gehaald, stellen de drie partijen vast. De route wordt over het algemeen zeer gewaardeerd en veel gebruikt door recreatieve mountainbikers. Tegelijk worden elders op het landgoed in vergelijking met voorheen nauwelijks nog mountainbikers aangetroffen. Dat komt omdat de voorkeur wordt gegeven aan de vaste route waarin in totaal 10 km speciaal aangelegde, uitdagende singletracks (verdeeld over 18 stroken) zijn opgenomen.

Negatieve effecten zijn er wel. Schade aan flora en fauna is niet vastgesteld. Een track door een kwetsbaar paddenstoelenbos is bij nader inzien uit de route gehaald om schade te voorkomen. Er loopt nog een onderzoek naar de gevolgen voor een populatie hazelwormen. Dat onderzoek is nog niet afgerond.

Het aantal aanvaringen tussen mountainbikers en andere recreanten (met name wandelaars) was beperkt, maar blijft een aandachtspunt. De recent afgesloten discussie, bij de ingezonden berichten, in dagblad Tubantia gaf dat goed aan. Waar wandelaars en mountainbikers gebruik maken van het zelfde pad, zijn klachten geuit, maar de indruk bestaat dat door gewenning en voorlichting (o.a. speciale borden die oproepen elkaar met respect te bejegenen) steeds minder conflicten voorkomen.

Enkele aanwonenden hebben na de opening problemen kenbaar gemaakt. Die zijn waar mogelijk opgelost. In enkele gevallen is dat gebeurd door middel van ingrepen waaronder de aanleg van een omleiding bij een speelbos dat door een scoutinggroep wordt gebruikt.

En een stuk rust in de natuur is ingeleverd, Mountainbikers communiceren nogal luid, iets wat landgoed Twickel betreurt.

De route zelf houdt zich goed. Bij de aanleg is veel aandacht besteed aan de kwetsbaarheid bij intensieve regenval en grote droogte. Na een jaar blijkt 95 procent van de route geen problemen meer op te leveren. De delen die nog kwetsbaar zijn worden de komende maanden verder verbeterd.

Een dagje op stap met een kenner

Karst Zijlstra

Vrijdag 4 november hebben we bezoek gehad van Karst Zijlstra, een freelance verslaggever die gespecialiseerd is in mountainbiken. Karst maakt een verhaal voor het tijdschrift Fiets over de twee nieuwe mtb-routes in Twente, de route in de gemeente Haaksbergen en die op landgoed Twickel.
Op zijn verzoek reden we (dat zijn Albert Groen van de Regio Twente, Wim te Winkel van de RTC Borne, Herman Duim van Trios en ondergetekende) samen het 'rondje Delden. Het was een prachtige herfstdag, zonnig en kurkdroog, en het landgoed en de route lagen er op hun paasbest bij.

Infopanelen bij drie opstapplaatsen

We zijn nu bijna een jaar verder, maar het werk is nog niet helemaal af. Zo hebben we deze week de laatste van drie informatiepanelen geplaatst. De panelen staan bij de drie door ons geselecteerde opstapplaatsen: café-restaurant 't Hoogspel, Hotel het Wapen van Delden en Partycentrum het Wapen van Beckum. 

Infopaneel bij het Wapen van Beckum.

Bij de drie aan de Twickelroute liggende horecabedrijven is ruime parkeergelegenheid. Nu al wordt er regelmatig gebruik van gemaakt door mountainbikers die de route geheel of gedeeltelijk gaan rijden. Na afloop kan er natuurlijk ook wat gedronken worden, want fietsen maakt vaak dorstig. 

Op de panelen vind je onder andere een kaart met de route en de verschillende afsnijdingen. Verder staat er iets te lezen over landgoed Twickel. De route ligt voor meer dan 90 procent op het grondgebied van het landgoed en zonder de medewerking van de rentmeester en zijn medewerkers waren we nooit in staat geweest zo'n aantrekkelijk route te maken.

Nieuw stuk singletrack gaat nu langs scoutingbos

We hebben een nieuw pad gemaakt van de Veldweg naar de afrastering langs de A1. Dat is gebeurd in overleg met de scoutinggroep die gebruik maakt van het (speel)bos waar de mountainbikeroute eerst dwars doorheen ging. Omdat het nieuwe pad hoger ligt hopen we tevens verlost te zijn van de wateroverlast die we hier afgelopen winter hebben gehad.

De veilige kruising van de MTB-route met het pad dat de
scouts gebruiken. De mountainbikers komen van links en
steken over naar het pad dat verderop rechts afbuigt. 

Graafmachinist Arjan Vreeswijk heeft het pad twee weken geleden gemaakt. Hij heeft dat op de van hem bekende  wijze gedaan. Arjan schraapt eerst de humusrijke bovenlaag weg en brengt er vervolgens zand op dat hij langs de route soms diep uit de bodem haalt. Dat zand gaat, omdat er leem en ijzer in zit, op den duur een harde laag vormen hebben we elders al gezien. Voorlopig is het nog wat mul maar dat gaat wel veranderen als er meer water op komt. Het pad moet inklinken en dat duurt even.

Primeur op Twickel: borden vragen het pad met elkaar te delen

De mountainbikeroute op Landgoed Twickel heeft een primeur. Langs paden waarvan gebruik wordt gemaakt door mountainbikers, maar die ook druk worden bewandeld, zijn borden geplaatst waarop wordt gevraagd rekening met elkaar te houden. Zover bekend staan dergelijke borden nog nergens in Nederland.

Bord op de es achter 't Hoogspel.

Het idee voor de borden stamt uit de Verenigde Staten. Daar bestaan zogenaamde share-the-trail borden al langer. In Amerika is dat niet zo vreemd. In de uitgestrekte natuurgebieden zijn vaak maar weinig paden. Voetgangers, bikers, ruiters en motorrijders zijn daarop aangewezen als ze verder willen komen.

Op Twickel is getracht de mountainbikers zoveel mogelijk over paden te leiden waar weinig wandelaars te vinden zijn. De singletracks die zijn gemaakt zijn zelfs alleen voor mountainbikers bedoeld. In de route zijn echter ook enkele paden opgenomen waar wel veel wordt gewandeld. Dat is gebeurd om de mountainbikers een aantrekkelijk parcours te kunnen bieden.

Gebruik je verstand!

Zojuist voor de derde of de vierde keer (ik raak de tel een beetje kwijt) de singletrack langs de Grote Looweg - langs de Twickelervaart - geblokkeerd. Een of andere grapjas maakt de track steeds weer open. Hij heeft zelfs het briefje weggehaald waarop we hadden aangegeven dat dit stuk uit de route is gehaald.

Misschien denkt hij ons op die manier te helpen, maar dat doet hij niet. Integendeel. Mountainbikers die menen zelf te kunnen bepalen waar ze rijden veroorzaken alleen maar irritatie bij de bosbeheerder en de natuurvrienden die zich op hun terrein ook inzetten voor de goede zaak.
Wat de singletrack langs de Grote Looweg betreft, deze is er in goed overleg met het Landgoed Twickel uitgehaald. Bij de aanleg zijn door ons fouten gemaakt. We waren tevens onwetend van het feit dat het een kwetsbaar natuurgebied betreft. De inspectie die toeziet op de naleving van de Natuurwet wil niet dat we hier mountainbikers laten rijden.

Gras, brandnetels en fluitekruid

We zijn inmiddels volop bezig met het zichtbaar maken van de routepalen. Door de snelle groei van het gras, brandnetels en vooral het fluitekruid in de bermen waren nogal wat routebordjes moeilijk te vinden. Nou ja, we willen niet dat het rijden van de route een zoekplaatje wordt dus zijn we daar mee aan het werk gegaan.

Paaltje in de berm. Met de hak wat wortels en kluiten weggehaald.

Vandaag ook de McCleod - een soort hak - uitgeprobeerd. Met dat ding kun je vrij gemakkelijk een bovenlaag van de berm wegslaan zodat je ook de wortels verwijderd. Het effect is een beetje hetzelfde als dat van het klepelen wat de gemeentes wel eens doen. Als je de wortels weghaalt groeit de boel minder snel en hoe je er niet zo vaak wat aan te doen, verwacht ik. Tenslotte hebben we zo'n 120 palen staan.

En nu het onderhoud...

We gaan met de mountainbikeroute op landgoed Twickel een nieuwe fase in. Nu de aanleg nagenoeg is voltooid beginnen we ervaring op te doen met het onderhoud. Doel is de route goed berijdbaar te houden, zowel wat de ondergrond betreft, maar ook wat betreft de bewegwijzering en de begroeiing langs het pad.

Inspectie door de onderhoudsploeg van de RTC Hengelo.

De ondergrond houdt zich op de meeste plaatsen uitstekend. Het klapzand dat we hebben opgebracht is doordat het leemhoudend is keihard geworden. De singletracks zijn supersnel en daardoor moet je wel uitkijken niet tegen een boom te rijden.

10 mei 2011. Op een dag als vandaag staat het wielrennen even stil...

Ciao

Wouter

Een lust om te rijden

Sportredacteur Ralph Blijlevens van de Twentsche Courant Tubantia fietste op donderdag 5 mei de Twickelroute en kwam tot de conclusie dat de mountainbikeroute 'een lust is om te rijden'. Een mooier compliment kon hij ons niet maken.
Lees het artikel door te klikken op deze link.

De laatste loodjes...

De laatste problemen aan de Torendijk zijn nu
hopelijk ook opgelost.

Vandaag voorlopig de laatste grote klussen uitgevoerd in verband met de wateroverlast die we bij de Twickelroute hebben ondervonden. Het klapzand dat we in het najaar hebben laten brengen (21 vrachtwagens!) ligt nu overal waar het moet liggen. Hier en daar zijn nog wat hoopjes zand achtergebleven, maar dat is voor als we later nog wat nodig hebben.

Harde paden in plaats van modder

De track langs de Langestraat ligt er nu ook perfect bij.
Een mountainbiker wurmt zich tussen twee bomen door. 

De mountainbikeroute op landgoed Twickel ligt er momenteel prachtig bij. Door het goede weer van de laatste tijd zijn bijna alle modderstroken opgedroogd en kun je nu in optima forma beleven hoe mooi de route kan zijn.
Zaterdag 26 maart is bovendien één van de laatste lange stroken waar we last met het water hadden met klapzand opgehoogd. Dat is de track langs de Langestraat, parallel aan het hek met Elementis (voorheen Servo). De afgelopen maanden was daar op diverse plaatsen water komen te staan waardoor het pad flink kapot was gereden.

De ingang van de track bij Elementis. De modder is vervangen
door zand dat mooi hard wordt. 

Tracks Langenhorsterweg berijdbaar

Omleiding met duiker. De oorspronkelijk doorgang (rechts)
kan nog worden gebruikt als de sloot droog is.

De drie tracks langs de Langenhorsterweg zijn sinds zaterdag 5 maart weer helemaal berijdbaar. De noordelijke en de middelste konden al gefietst worden, maar de zuidelijke niet. Daar stond in vier doorgangen het water zo hoog dat de track bijna de hele winter afgesloten is geweest.
De werkgroep van Ruiten Drie heeft de track berijdbaar gemaakt door langs de vier ondergelopen doorgangen hoog gelegen omleidingen te maken. Daarvoor moesten we ook duikers leggen omdat het water anders niet weg zou kunnen. Met de duikers en het zand dat er al een tijdje klaar lag kun je de uitdagende track nu weer prima fietsen.

Regio wil meer mountainbikeroutes

De Regio Twente maakt plannen om het aantal mountainbikeroutes flink uit te breiden en een netwerk tot stand te brengen. De omroep RTV Oost maakte bijgaande reportage.

Weer een stap dichterbij

Het pad langs de Omloopleiding nu. Wie herinnert zich de modder.
PS de schoenen op de ladder zijn van mijn dochter.

Soms kun je je bijna niet meer voorstellen hoe het was. Die ervaring had ik dinsdag 23 februari aan het eind van de dag ook. Langs de Omloopleiding, tussen Dekkersweg en Loofrietweg, lag na een dag hard werken een prachtig zandpad dat perfect kan worden bereden, een snelweg bijna door het bos.

Modderstrook ligt nu onder een dijkje

Het dijkje langs de A1 tussen het bruggetje en de vlonder.

Woensdag 9 februari hebben we de modderige strook langs de A1 (tussen het bruggetje en de vlonder voor de opgang naar het talud) opgehoogd. Het zand lag al een tijdje klaar langs de Aaweg. Van daaruit hebben we het met drie rupsdumpers en een shoveltje naar het pad gebracht.
De strook bleek de afgelopen maanden in een laag deel van het bos te liggen waar het water niet weg kan. Gevolg was dat het er al snel een grote modderbende werd. Mountainbikers zochten begrijpelijkerwijs droge stukken waardoor het pad alsmaar breder werd.

Uit de winterslaap ontwaakt

Vandaag, maandag 17 januari, zijn we weer aan de slag gegaan. Gedurende de weken van vorst, sneeuw en ijs was werken onmogelijk, maar nu koning winter (even) het land uit is, zagen we de kans schoon onze eerste klus van dit jaar te doen.

De verlengde vlonder onderaan het talud langs de A1.

We hebben vandaag de vlonder onder aan de helling naar het talud langs de A1 verlengd. De 18 meter lange vlonder die we eerder hebben gebouwd voldoet op zich prima, maar aan het eind lag toch nog een hele natte plek. Omdat we nog flink wat hout over hadden hebben we daar een verlenging mee gemaakt. Er is 5 meter bij gekomen.

De Twickelroute voorlopig beter mijden

Ondergelopen passage langs de Langenhorsterweg. Het zand ligt klaar
maar het pad nu ophogen heeft geen zin. 

Na zes weken van vorst, ijs en sneeuw ligt de Twickelroute er momenteel - we schrijven maandag 10 januari 2011 - behoorlijk gehavend bij. Op enkele plekken staat zoveel water dat het voorlopig niet is aan te raden de route te willen rijden. Diverse tracks zijn ook afgesloten omdat we schade en ongelukken willen voorkomen.